دنیای این روزای من

حس عجیبی ,وجود یک موجود زنده در درون تو.

احساس این که یک زندگی داره درونت شکل میگیره,احساس اینکه بزودی چیزی خواهی داشت که به تو تعلق داره و سر منشاش تو هستی.گاهی وقت ها که  با یه ضربه کوچولو یاداوری می کنی که من هستم,من اینجام اون لحظه جزو بهترین لحظه هاست برام.حس میکنم دلم نمی خواد این شادی رو با کسی شریک شم و دوست دارم به تنهای ساعت ها ازش لذت ببرم.                                      پسرکوچولوی من با اینکه هنوز ندیدمت اما باید بگم حالا زندگی بدون تو برام سخته و دوست ندارم که حتی یک لحظه از من جدا بشی.خدا رو شاکرم که منو لایق دونسته و فرشته نازنینش رو به من سپرده.خدایا ممنونم ازت